lovejka

Skoro już to całe Euro ucichło na tyle, by można wysnuć jakieś małe podsumowanie, to i ja postanowiłam coś z siebie dać na to konto. Ale nie będą to takie refleksje, jakich się zapewne spodziewacie: że ten piłkarz to był dobry, tamten to kompletna ślamazara, a Boruc to mistrz. Na takie konkrety mnie nie stać, ale moje szare komórki zarejestrowały coś zupełnie innego. I to prawie wcale nie związanego z Euro, ale na pewno z piłką nożną.    Zauważyłam [z przykrością zresztą], że w&

12 centymetrówki tak na oko. Czarna podeszwa, złoty obcas. Namiętnie w-y-s-o-k-i-e, ponętnie k-i-c-z-o-w-a-t-e. Nałożone za zgrabnie nie zgrabne nogi, które z parze z minispódniczką wyglądały... dość ekstrawagancko. Ekstrawagancko, co w mojej szarej, betonowej główce znaczy ładnie, chodź może nie do końca było to smaczne. Ale w końcu nie o lody chodzi. Stopa, za stopą stawiana w sposób " modelarski" czy do wewnątrz. W podobny sposób, chodź nie identyczny chodzę ja, słuchając ciągłych za&#3

Angielskiego nie lubię. Szczerze. Za dużo tam czasów, za mało poczucia humoru. No może nie tego iście big-ben'owskiego, wypełnionego białą filiżanką czerwonej herbaty, ale napewno tego lekcyjnego. Szeplenina the tu bi, chodź może śmieszna przy wzroście trzecioklasisty, w klasie, która uchodzi mądrościowe, za tą drugą od końca nikogo nie dziwi. Wiem, wiem ja takim orłem też nie jestem. Chodź uczę się języka the już *liczy na palcach* 4 lata; zdążyłam zapomnieć podstawy. Czyli to co&#347